Readers Write In #801: அடிமன தாகம்

By ஒரு லெஸ்பியன் பெண் / A Lesbian Woman

அவள் ஸ்பரிசம் என் மீது பட உள்ளுக்குள் ஒரு அமைதி  இதுவே இயல்பு என்ற அமைதி  மெல்லிய சாரல் போல்  மனதை வருடும் ஒரு அமைதி  அவள் இரு விரல் தான் என் கை மீது  ஆனால் அதில் ஒரு அதீத உணர்வு  இந்த ஸ்பரிசம் தொடுவதற்காக தானே  என் உள்ளம் இத்தனை நாள்  பாலைவனமாக காத்துக்கொண்டிருந்தது 

கடந்த முப்பது ஆண்டுகளில்  அதே இருவிரல் ஆனால் ஆண்மகனின்  அது என்னைத் தவறியும் தொடவே விடாமல்  பாம்பு போல் பதறி விலகுவேன் உள்ளுக்குள் ஒரு சங்கோசம் ஏற்படும் என்னவென்றே புரிந்ததில்லை  எனக்கு வரப்போகும் ஒருத்தன்தான்  என்னைத் தொட வேண்டும் என்று  எனக்கு நானே சொல்லிக்கொண்டேன்  அந்த ஒரு அபூர்வ ஆண்மகன் வரவேயில்லை  இனிமேல் தான் பிறக்க வேண்டும்  என கேலி செய்வேன்  ஆனால் என்னை அறியாமல்  என் உள்மனம் காய்ந்திருந்தது  ஒரு பாலைவனம் போல்;  திசை திக்கு தெரியாமல் அலைந்தேன்  ஒரு ஊற்றைத் தேடி  எது ஊற்று என்றே தெரியாமல் 

அவள் ஸ்பரிசம்  அது தான் என் அடிமன தாகம்  அது தான் என் மனம் தேடிய அமைதி  ஒரு மனுஷியாக இதை உணர  இவ்வளவு நாள் எடுத்ததே!   இது தான் சமூகம் மேல் என் கோபம்  என்னைப்போல் எத்தனை ஆயிரம் பேர்  என்னவென்றே தெரியாத மன தத்தளிப்பில் இருப்பார்கள்  நினைத்தாலே ஒரு பெரிய சோகம்  என்னைப் பீடிக்கிறது!